Het kindje had volgens de artsen een cystic hygroom in de nek. Dat is een abnormale groei op de nek, die bestaat uit één of meer cysten die de neiging hebben na verloop van tijd steeds groter te worden. Meestal ontwikkelt deze aandoening zich al tijdens de zwangerschap, maar kan ook ontstaan na de geboorte.

Logisch dat Mckinney erg moest huilen. De artsen lieten hen even alleen, om samen te zijn. Ze moest denken aan tien jaar terug, aan twee van haar dochters, bij wie slecht 32 procent kans werd gegeven dat ze levend zouden worden geboren. Ook toen kregen ze het advies om te kiezen voor abortus. Ook toen weigerden ze.

Toen die gedachten door haar hoofd gingen, kwam er een verpleegster langs om bloed af te nemen om te onderzoeken. Wat ze toen zei, was een grote bemoediging voor Mckinney: "Heb vertrouwen. Voor God is niets onmogelijk."
Bij de vervolgonderzoeken de weken daarna zag ze deze verpleegster nooit meer. "Daarom noem ik haar “Mijn engel van die dag”."

Elke week moest Mckinney op controle komen in het ziekenhuis en iedere week adviseerde de arts haar abortus. "Soms werd het meerdere keren tijdens één bezoek geadviseerd, maar wij bleven weigeren en wilden onze zoon zijn kans op leven bieden. Telkens weer baden we de Heere om een wonder."

Al tijdens de zwangerschap gebeurde het wonder. Op de 26e week was de afwijking in de nek verdwenen. Op 5 november 2018 werd hun zoontje T.O. geboren. De dokters snapten er niets van. Alle mogelijke testen voerden ze uit, maar er was geen enkele afwijking meer te vinden. Alleen een heel klein ruisje bij het hart, maar korte tijd later was ook dat verdwenen.

"Er was ons verteld dat onze baby 0 procent kans had om levend geboren te worden en hij is gezond en wel. Ik kies vóór het leven, gisteren, vandaag en morgen. En ik weet het zeker, bij God is alles mogelijk."

Dit artikel verscheen via de website Live in Action in de nieuwsbrief van Dirk van Genderen.