De afwezigheid van gezamenlijke vieringen en erediensten is het meest voelbare gemis voor veel christenen. Natuurlijk kunnen we online gaan, maar dat lijkt mij op termijn niet vol te houden. In deze tijd van beperkingen, ontstaat er wereldwijd opnieuw aandacht voor het fenomeen van huiskerken en missionaire gemeenschappen. Ze zijn overzichtelijk, relationeel, gericht op echte participatie en ze zijn missionair in de eigen netwerken en buurt. Wordt het geen tijd om ook in Nederland de huiskerkbeweging serieus te gaan nemen?