Begin door te doen wat nodig is, daarna wat mogelijk is, en plotseling doe je het onmogelijke
Willen we, als volgelingen van de Here Jezus, überhaupt wel terug keren naar “het oude normaal”? Was dat eigenlijk wel zo normaal? Ik denk dat als we onze levensstijl niet radicaal omgooien het een kwestie van tijd is tot er een volgende maatschappelijke crisis komt. En dan? Hoe reageren wij als christenen daar dan op? Moeten we blijven leven van crisis naar crisis of zijn we boodschappers van een andere, een Blijde Boodschap?
Toch ben ik niet negatief gestemd. Ik zie namelijk wel een uitweg die op twee manieren vorm kan krijgen: een radicale en vrijwillige vereenvoudiging van ons leven en leven vanuit kathedraal tijd.
Een radicale en vrijwillige vereenvoudiging van ons leven
In 1996 zijn wij begonnen om ons leven anders in te richten. De eerste stap was dat we bij alles wat we deden ons de vraag stelden: hebben we dit nodig of willen we dit hebben? Alleen al door deze vraag te stellen veranderde ons gedrag op allerlei fronten drastisch. Gevolg? We konden na een aanlooptijd met veel minder salaris toe omdat onze uitgaven drastisch terug liepen. Ook een gevolg was dat we altijd van één salaris hebben kunnen leven (allebei parttime of één van ons tweeën fulltime) en daardoor tijd vrij kregen om in Gods Koninkrijk te dienen. We ervaren daardoor al jaren een ongekend gevoel van vrijheid.
Leven vanuit Kathedraaltijd
We hebben in de jaren die volgden ook nog een andere stap gezet. Kort geleden konden we daar pas taal aan geven. We gingen leven vanuit wat we 'kathedraaltijd' zijn gaan noemen. Dat betekent dat je ermee stopt om vanuit de waan van de dag te leven. Stoppen met reageren op alle hypes in de maatschappij maar ook hypes op het christelijke erf. Leef vanuit een diepe vriendschap met de Heer. Leef vanuit je roeping waarvan ik overtuigd ben dat iedere christen die heeft. Richt je daar op en durf al het andere los te laten. Je zult door beide stappen te zetten merken dat er een nieuwe vrijheid en een heel nieuw perspectief ontstaat in je leven.
Waar ik zelf lang mee heb geworsteld is de vraag of het mogelijk is om als enkeling iets te kunnen veranderen. Het openingscitaat boven dit stuk is van Franciscus van Assisi (1181-1226): “Begin door te doen wat nodig is, daarna wat mogelijk is, en plotseling doe je het onmogelijke.”
Beginnen? Ga vanaf vandaag leven vanuit de vraag “heb ik dit nodig of wil ik dit hebben?” Geef je leven vorm vanuit de kathedraaltijd. Niet alles hoeft “morgen” af. Leef in het bewustzijn dat het soms twee of drie generaties duurde voor een kathedraal af was. Laat de waan van de dag los, denk op langere termijn. Je zult dan ervaren dat je vanuit dat eenvoudige begin op een gegeven moment leeft in wat eerst onmogelijk leek.
Hoeveel christenen zijn er in Nederland? Stel dat een groot deel hieraan mee gaat doen, wat dan? Ik vermoed dat we dan, in positieve zin kunnen bijdragen aan een diepgaande verandering. Er was slechts één Franciscus nodig om de toenmalige cultuur diepgaand te beïnvloeden. Zullen we dat nu met “velen” gaan doen?
Praatmee