Het is al van heel lang geleden en het zit dan ook diep. Mijn lieve vader was tot geloof gekomen. Hij liet zich dopen en nam het evangelie serieus. Op allerhande locaties, in schoollokalen en verbouwde kippenhokken sprak hij over de Bijbel en over Christus. Doorgaans bracht een oude dame daarna een snotverkouden harmonium tot leven. We zongen en we gingen weer. Op de fiets, een statige Fongers, waarbij ik op de stang mocht zitten in amazone-zit. Soms stond mijn vader als een verzopen kat achter zijn lezenaar. Natter kon Petrus niet zijn nadat hij in de golven verdween.