'Ooit was er een tijd dat ik los was van God Mijn hart zat potdicht, voor genade op slot. Ik voelde geen last, want mijn schuld woog niet zwaar en ondanks mijn zonden zag ik geen gevaar. Mijn vrienden vertelden van Christus, vol vuur. Maar heel hun betoog ketste af op een muur. Al spraken ze veel over kruisdood en graf. Het raakte mij niet, maar het stootte mij af. 

Maar toen Gods genade mij bracht naar het licht, kreeg ik door Zijn Geest alles helder in zicht. Ik vreesde Gods oordeel; Zijn wet liet mij zien dat ik om mijn zonden de doodstraf verdien. Ik móést naar het kruis, want toen drong tot mij door: Mijn eigen verdiensten, ze stellen niets voor. Bij Hem ben ik veilig, mijn Schuilplaats in nood. Alleen Jezus Christus redt mij van de dood.'